80. A było już tak pięknie

Dążę do ideału przez całe życie i jak już mi się wydaje, że jestem blisko, to zawsze następuje jakiś krach i jestem znowu daleko. W robótkach niestety mam podobnie. Od kilku dni miałam sytuację idealną. Rozpoczęty tylko jeden haft (GK) a na drutach sweterek z Dropsa. Ideał trwał bardzo krótko. Wczoraj mnie tak nosiło, że nie mogłam wytrzymać i zaczęłam nową robótkę. Pewnie z okazji jesieni. Przeglądałam pudło z włóczkami i wyciągnęłam dwa zapomniane motki Robin Double Knit. Kupiłam je jak Wojtek był malutki, żeby mu sweterek zrobić. Tyle, że kupowałam przez internet a jak przyszła paczka to stwierdziłam, że kolor odbiega od tego, który był na monitorze i na sweter dla Wojtka niezbyt pasuje. Motki leżały już tyle czasu, że nic by się nie stało, gdyby poleżały jeszcze trochę, a przynajmniej do czasu ukończenia bluzki. Ale nie. Nosiło mnie tak bardzo, że je wyjęłam i zaczęłam robić.

Będzie jesienny otulacz. Ma być dla mnie, ale czy będzie to nie wiem. To kolor mojej mamy i jak jej się spodoba to pewnie go jej dam (jak poprzednie robione dla siebie dwa kapelusze).