92. Czapkowe perypetie, czyli powiało chłodem

Nie dość, że powiało chłodem to na blogu powiało pustką. Jakoś nie miałam ostatnio nastroju na pisanie. Wstrętne choróbsko mnie dopadło i wyleczyć się nie mogę. Jestem już trzeci tydzień na antybiotyku i podejrzewam, że prędzej żołądek od łykania leków mi wysiądzie niż choróbsko się ode mnie odczepi.
Ale nie o chorobach miało być. Jakiś czas temu zrobiłam Michałowi czapkę. Nawet o niej pisałam tylko jakoś z aparatem mi było nie po drodze i zdjęcia nie było. Michałowi czapka się podobała a potem przestała mu się podobać no to z ocieplaczem na szyję się wstrzymałam. Czapkę zabrał mąż, bo stwierdził, że jak Michał jej nie chce to on ją będzie nosił. Ale Michałowi się odmieniło. No to wydziergałam mu ocieplacz na szyję i zabrałam mężowi czapkę. Tyle, że czapka teraz jest na niego za luźna, bo mąż ja na swojej głowie rozciągnął. I co ja mam zrobić z tymi moimi facetami?
Czapka idzie do sprucia i zrobię ją od nowa tylko mniejszą. Mam nadzieję, że Michał będzie w niej chodził, bo jak nie, to nie tylko ja się zdenerwuję ;)

Drugi ręcznik do kompletu skończony tylko jakoś się za sfotografowanie zabrać nie mogę. Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze.

Fanturio ja bym na Twoim miejscu nie miała problemu - zrobiłabym i takie i takie ;)

Dompodsosnami na pytanie odpowiedziałam u Ciebie.